تن برابر با زندگی. از موقعیتی به موقعیت دیگر سعی می‌کند خودش را بازسازی کند. اما از خودم می‌پرسم: وقتی کاری نکرده‌ام و ساکن و ایستا مانده‌ام، برای چه منتظرم؟ انتظار را اگر آنچه بعد از امیدواری است در نظر بگیریم، در این وضعیتی که هستم، هر دو بی‌معنی می‌نمایند.